Melbourne Cup – Tasmanië

Dinsdag 1 november, Ja het is alweer een tijdje terug maar dit was de dag dat ik naar de Melbourne Cup ben geweest. Een paardenkoers net even iets groter dan die in Heemskerk. In Melbourne is dit een zeer bekende race waar menigeen graag zijn dag doorbrengt, een gokje waagt en lekker wat drankjes naar binnen giet. Het weer was echter wat minder door de regen en helaas heb ik niets mogen winnen deze dag. De meerderheid die hier zijn tijd doorbrengt binnen de grenzen van de Flemington racecourse is dan ook aardig naar de klote aan het eind van de dag. Voor mij dus de gelegenheid om een mooi filmpje te maken van een kerel die toch liever als paard door het leven wou gaan.
De studie is inmiddels ook over, alle vakken afgerond en de verslagen ingeleverd dus het is tijd om te gaan reizen.
20 november ben ik samen met Joan naar Tasmanië gegaan waar we dit eiland in 11 hebben verkent.
We begonnen op de ferry die van Melbourne naar Devonport gaat en ‘s nachts vaart, inchecken om 5 uur ’s middags en de boot op. Eenmaal aan boord zijn er een aantal restaurants, bars, visitors centre, souvenirs shop en een bioscoop. De auto ging ook mee, vandaar dat we per boot gingen.
In Tassie zijn we iedere dag naar een anders bestemming gereden en begonnen de trip met een ontbijtje in een chocolade fabriek (voor diegenen die het nog niet wisten, JA, ik eet weer chocola….) waarna we naar de Bay of Fires zijn gereden voor de nodige foto’s. Op de terugweg nog even wat oesters van de rotsen geplukt en tijdens het eten die even naar binnen geslobberd voordat we na zonsondergang een pinguin tours gedaan hebben.
Echter gaan de oesters zoals de meeste van Jullie wel weten niet vanzelf open dus heb ik hiervoor de Multitool van Ro, Stip en Maik gebruikt. Tevens heb ik hiermee het houtvuur fijn gesneden, de blikjes tonijn open gemaakt en meerdere koekenpannen gemaakt. Een waardevol kado!
De volgende dag zijn we naar Wineglass Bay gereden (National Park) voor wat wandelingen alvorens wij doorreden naar Port Arthur Historical Site. In Eaglehawk Neck even naar de plaatselijke duikschool gegaan om te informeren of het mogelijk was om met hen te duiken de volgende dag. Dit was geen probleem en tevens konden we ook op het terrein (met alle facilities) kamperen.
Onderwater diverse vissen gezien, een Stingray, haai en de een Sea Dragon + wat kelp.
Na de 2 duiken weer terug naar de accommodatie en hier nog even gerelaxed. Toch nog maar een nachtje gebleven en de dag erna naar Port Arthur Historical Site (ouwe gevangenis) bezocht voordat we in Hobart zouden aankomen. Helaas regende het dus die middag niet veel gedaan.
De Cadburry chocolade fabriek stond voor de dag daarna op het programma, helaas was een rondleiding door de fabriek niet meer mogelijk wegens hygiëne regulations.
Mooi! Wat was ik klaar met de chocola daarna zeg.. Bij binnenkomst krijg iedereen een reep (200g), tijdens de presentatie komt er een paar keer een mand langs met reepjes en je ‘’moest’’ er 2 pakken! Iemand anders dacht dat 1 wel voldoende was, nou toen zei die vrouw, nee… pak er nou nog 1…
Een proeverij van alle ingrediënten hoorde er natuurlijk ook bij en daarna nog even een Hot chocolade gedronken. Even geen chocola meer die dag :P…
Bruny Island, een eiland ten zuiden van Hobart was een erg mooi en rustig gebied. We moesten met de ferry (20minuten) waar maar een beperkt aantal auto’s op kunnen per keer en je niet kon reserveren. Op dit eiland reden we onder ander de isthmus van noord naar zuid, waar ook de lookout en de pinguïns te zien waren, slapen deden we op een publieke camping aan het strand met een kampvuurtje. Dit was nog wel mooi, of juist niet! Want voor het eerst krijg ik het vuur niet aan… Geen idee waarom. Ik had een aansteker, wc papier (voldoende), blokken hout en was versnippert hout (om het aan te maken). Toen het hiermee niet lukte na een half uur heb ik maar beroep gedaan op de reserve Jerrycan benzine (nee niet alles want dan was het eiland van de kaart geveegd) die we mee hadden. Ook hiermee lukte het niet :S
Je ziet op een gegeven moment de blokken branden, en zomaar, uit het niets, plop, uit!
Het enige was dat het wel een beetje nat was, maar de houtvuur blokken had ik gekocht bij een benzine pomp omdat het niet is toegestaan hout te sprokkelen in een National park (dit was echter geen National Park waar we kampeerde) dus die moesten dan toch wel droog zijn ga je vanuit…
Anyway…. De volgende dag aanmaak blokjes gekocht en toen lukte het ineens wel. Nu was het wel droog gelukkig.
Op weg naar de ferry om terug te gaan naar het vaste land zien we ineens 2 roofvogels achter elkaar aanjagen met een prooi in de voorste zijn klauwen, naast de auto (10mtr afstand) boven het water op het smalste stukje (isthmus) van het eiland. Dit was wel ff mooi!
Op de Huon river zijn we met een Jet boot 12km stroom opwaarts gevaren met een hoogste verschil van 30 meter. Een paar 360 graden draai waren voor de schipper/ de man die de boot bestuurd :P niet geheel ongewoon. Reserveringen zijn normaal gesproken essentieel, echter neemt dat niet weg dat een privé tour nog steeds mogelijk was. We waren de enige aangezien het in deze tijd van het jaar nog niet zo heel druk is.
Lake St. Clair was een en al regen! Dat onze tent het heeft gehouden is een raadsel. Wel was het een beetje nat binnenin…
Op weg naar Strahan nog wat gelopen in diverse National Parken. ’s Avonds uit eten in een restaurant waar we voor een vaste prijs konden eten van het buffet waarbij vis toch wel in overvloed was. Ah… en uiteraard hadden ze ook weer oesters :D
Tijdens het bestellen van een lekkere witte wijn kwam ik ineens het woord Heemskerk tegen…. Dit blijkt een berg te zijn in Tasmanië waar ook een wijn vandaan komt.
De volgens dag zijn Joan en ik gaan quad biken in de Henty Sand dunes van Strahan. Weer een privé aangelegenheid :D waar de gids uit zichzelf de Mt Heemskerk aanwees en zei, dat is een plaats in Holland. Dus ik zeg, ja, daar kom ik vandaan.
Dit quad biken was heel erg leuk en Joan vermaakte zich ook prima op deze 4 wieler!
Mooie verhalen had die Australiër ook van mensen die bij hem bikes hadden gehuurd en gewoon regelrecht de bosjes in rijden omdat ze niet weten hoe te sturen, een boom van een vent die zo’n ding niet kon besturen dus bij de gids achterop moest, etc…
Staan we bovenop een duin een beetje te praten verteld hij een verhaal wat hij ooit meemaakte toen die op het zelfde punt stond ‘’als je hier rechtdoor zou gaan (zegt die gids) dan kom je uiteindelijk in Zuid Amerika uit’’. Oh zei een van die toeristen; Kan je het ook zien als heel helder weer ……?? Droom jij lekker verder…
Tasmanië zat er al weer bijna op maar eerst nog even een bezoekje aan Cradle Mountain waar we aardig wat hebben gelopen in de bergen, en onder andere een paar Wombats en Tasmanian Devils hebben gezien.
The Nut (Stanley) was onze laatste bestemming en tevens laatste dag in de tent. Waaien, waaien dat het deed! Die tent bleef gewoon niet staan, dus hebben we de auto gebruikt als windscherm en de koffers als gewicht in de tent.
Omweg naar de Nut = laatste dag nog bijna een Kangoeroe onder mijn auto. Jah! Die dacht even over de steken toen ik langs kwam. Voor een paar seconden zag ik hem ook niet meer toen ik vol in de ankers tot stilstand kwam. ‘’is die dood of heb je hem geraakt’’? Vraagt Joan, Nee want hij sprong weg 2 seconden daarna… Waarschijnlijk wel een tikje gegeven wat hem even heeft gebrainwasht waarna die weer opstond en al springend verdween in de begroeiing.
’s Avonds met de boot weer naar het vast land toe, lekker ruige zee maar niet zeeziek geworden.
Eenmaal terug in Melbourne een beetje chillen en bbqen (ja het weer is hier ideaal). Werd gister dan mijn camera gestolen tijdens het bbqen… geen idee hoe! We hebben er niemand bij gezien. Vandaag maar even een nieuwe gekocht, want ja over 2 dagen staat Nieuw-Zeeland op het programma. Daar heb je toch ook een fototoestel voor nodig! Gelukkig had ik net de dag ervoor alle foto’s eraf gehaald dus ben ik maar 5-10 foto’s verloren… Jah, klote maar het is nou eenmaal zo… Voor de grap even uitgerekend hoeveel die camera mij heeft gekost per foto, nog geen $0.10! Dus het valt allemaal wel mee.

Fijne feestdagen alvast!

Cheers!